باران که شدی مپرس این خانه کیست، 

سقف حرم و مسجد و میخانه یکی ست

باران که شدی پیاله ها را نشمار
جام و قدح و کاسه و پیمانه یکی ست

باران، تو که از پیش خدا می آیی
توضیح بده عاقل و فرزانه یکی ست

بر درگه او چونکه بیفتند بر خاک
شیر و شتر و رستم و موریانه یکی ست

با سوره ی دل اگر خدا را خواندی
حمد و فلق و نعره ی مستانه یکی ست

این بی خردان، خویش خدا می دانند
اینجا سند و قصه و افسانه یکی ست

از قدرت حق هر چه گرفتند به کار
در خلقت تو و بال پروانه یکی ست

گر درک کنی خودت خدا میبینی
درکش نکنی، کعبه و بتخانه یکی ست